İş ten cikip eve gelirken midem basladi sinyal vermeye cabuk eve git yemek ye! Tabi sonra sinyaller vucudumda yayilmaya basladi.Her zaman ki gibi akilli olan guzel beynim ne cabuk gitmesi ne yemegi kendine gel evde yemek yokkkk sinyalini bolyoz sesine cevirdi.gum güm güm yemek yokkkk. Ahhh iste bi anda yoldan dönsem mi baska yere mi gitsem derken evdeki yavrular agir basti ve haydi mutfak seni bekler dogru eve dedim.eve geldigim de yakisikli ogul buyuk bir sevgiyle karsilayarak ne yiycez anne sorusunu sordu. Beynimdeki balyoz daha cok ses vermeye basladi sanki.neyse uzatmayim yakisikli oglum ve ben kendi tariflerimizi karistirip malzemeleri koyup veeeeee en onemli malzeme ikimizin sevgisini ekledikten sonra soframizi hazirladik.Ilk kez hazirladigimiz sevgi patateslerinin tadi cok guzel oldu.Veee bir kez daha evlatlarimizi yetistirirken aile birligini hisettirmenin ne kadar onemli oldugunun farkina vardik.sevginin ve sayginin olmadigi hic bir yuvadan missss kokulu yemek kokulari gelmez. Afiyet olsun.Tarif bizden sevgi sizde.♥